John Lennon jako artysta polityczny

John Lennon kojarzony jest głównie z grupą The Beatles, ale mało kto skupia się na jego działaniach społecznych. Po opuszczeniu grupy i poznaniu Yoko Ono Lennon ewoluował. Z grzecznego chłopca, w ładnej fryzurze i eleganckim garniturze, stał się prawdziwym artystą, zaangażowanym w to, co dzieje się na świecie.

Będąc jeszcze w The Beatles Lennon był znany ze swojego ciętego języka i charakterystycznego humoru. Naraził się również fanom, mówiąc, że „The Beatles są popularniejsi od Jezusa”. Jedna z rozgłośni radiowych zorganizowała z tego powodu masowe palenie płyt zespołów. Ciekawostką jest, że później rozgłośnia zaprzestała działalności, gdyż trafił w nią piorun.

Kiedy John Lennon poznał Yoko Ono zaczął interesować się sztuką awangardową. Do ich najpopularniejszych akcji, mających na celu zwrócenie uwagi świata na kwestie społeczne, były: Bed-In, czyli protest przeciwko wojnie w Wietnamie, polegający na leżeniu w łóżku, zamiast protestów z użyciem siły, oraz Bagism, będący pomysłem na sprzeciwienie się dyskryminacji (muzycy udzielali wywiadów ubrani w worek, dzięki czemu inni nie mogli ich zobaczyć i oceniać po wyglądzie).

Muzycznie Lennon także ewoluował. Przestał grać miłosne piosenki i zaczął pisać muzykę zaangażowaną społecznie. Utwory takie jak Power to the People, czy Imagine do dziś uważane są za hymny ruchów pokojowych. Przez swoje zaangażowanie w politykę, muzyk zaczął mieć problemy z rządem amerykańskim, który nakazał FBI śledzenie go. Po nieudanej próbie demokracji, gdy artysta zaczął mieć nadzieję na spokojne życie w Ameryce, zdarzyła się straszliwa tragedia. Lennon został zamordowany 8 grudnia 1980 roku, przed swoją rezydencją w Nowym Jorku, przez szaleńca Marka Chapmana. Jeden z jego przyjaciół wyznał jednak, że John, bardzo przejęty zainteresowaniem rządu jego życiem osobistym, przestrzegł go, żeby nie wierzył w przypadek, jeśli kiedykolwiek coś stanie się jemu lub Yoko.